Alles wat u moet weten over de ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson is een progressieve ziekte van het zenuwstelsel die voornamelijk de beweging beïnvloedt. De symptomen beginnen geleidelijk, soms met nauwelijks merkbare tremoren in slechts één hand.

Hoewel er geen remedie is voor de ziekte van Parkinson, kan medicatie uw symptomen aanzienlijk verbeteren. Soms kan uw arts een operatie aanbevelen om bepaalde delen van de hersenen te reguleren en de symptomen te verbeteren.

De ziekte van Parkinson oorzaken

Bij de ziekte van Parkinson sterven bepaalde neuronen in de hersenen geleidelijk af. Veel symptomen worden veroorzaakt door het verlies van deze neuronen die een chemische stof produceren die dopamine wordt genoemd. Wanneer het niveau van dopamine daalt, kan het abnormale hersenactiviteit veroorzaken, wat kan leiden tot beperkte activiteit en andere symptomen van de ziekte van Parkinson. De oorzaak van de ziekte van Parkinson is onbekend, maar verschillende factoren lijken een rol te spelen, waaronder:

Genetica. Onderzoeken hebben specifieke mutaties in bepaalde genen aangetoond die een rol kunnen spelen, daarom is de ziekte van Parkinson erfelijk. Deze zijn echter zeldzaam, behalve in zeldzame gevallen waarin veel familieleden lijden aan de ziekte van Parkinson.
Milieufactoren. Blootstelling aan bepaalde toxines of omgevingstriggers zal het risico op de ziekte van Parkinson in de toekomst verhogen, maar het risico is relatief klein.

Onderzoekers ontdekten ook dat er veel veranderingen zijn in de hersenen van patiënten met de ziekte van Parkinson, hoewel de redenen voor deze veranderingen onduidelijk zijn. Deze wijzigingen omvatten:

Het bestaan van Lewy bodies. Klonten van bepaalde stoffen in neuronen in de hersenen zijn microscopische markers van de ziekte van Parkinson. Deze worden Lewy-lichamen genoemd en onderzoekers geloven dat deze Lewy-lichamen belangrijke aanwijzingen bieden voor de oorzaak van de ziekte van Parkinson.
Alfa-synucleïne gevonden in Lewy lichamen. Hoewel veel stoffen zijn gevonden in Lewy-lichamen, geloven wetenschappers dat een belangrijke stof een natuurlijk en algemeen beschikbaar eiwit is dat alfa-synucleïne (a-synucleïne) wordt genoemd. Het verschijnt in alle Lewy-lichamen als klonten die niet door cellen kunnen worden afgebroken. Dit is een belangrijke zorg van Parkinson-onderzoekers.

De ziekte van Parkinson tekenen en symptomen

De tekenen en symptomen van de ziekte van Parkinson variëren van persoon tot persoon. Vroege tekenen kunnen mild zijn en kunnen zelfs onopgemerkt blijven. Symptomen beginnen meestal aan één kant van je lichaam en blijven meestal aan die kant verergeren, zelfs als de symptomen beide kanten beginnen te beïnvloeden. Tremoren komen vaak voor, maar deze ziekte veroorzaakt ook stijfheid of geleidelijke traagheid van beweging. In de vroege stadia van de ziekte van Parkinson kan uw gezicht weinig of helemaal geen expressie hebben. De armen zwaaien niet meer tijdens het lopen. Uw spraak kan onduidelijk worden. Naarmate de ziekte vordert, zullen de symptomen na verloop van tijd verergeren.

De tekenen en symptomen van Parkinson kunnen zijn:

Beving. Tremoren (schudden) beginnen meestal in één ledemaat, meestal in de hand of vingers. Je handen kunnen trillen, zelfs als je rust.
Bradykinesie (langzame beweging). Na verloop van tijd kan de ziekte van Parkinson uw beweging vertragen, wat eenvoudige taken moeilijk en vaak tijdrovend maakt. Wanneer je loopt, kunnen je stappen korter worden. Het kan moeilijk zijn om op te staan van de stoel. Je kunt zelfs beginnen met je voeten te slepen wanneer je probeert te lopen.
Stijve spieren. Stijfheid in de spieren kan overal in je lichaam voorkomen. Stijve spieren kunnen erg pijnlijk zijn en kunnen uw bewegingsvrijheid beperken.
Schrijfwijzigingen. Het kan moeilijk voor je worden om normaal te schrijven.
Verlies van automatische beweging. Uw vermogen om onbewuste bewegingen uit te voeren kan afnemen, waaronder knipperen, glimlachen of zwaaien met uw armen tijdens het lopen.
Veranderingen in spraak. Voordat je praat, kun je zacht, snel, vaag of aarzelend spreken. Uw spraak kan eentoniger zijn dan normaal.

Problemen met houding en balans. Uw houding kan veranderen, of u kunt evenwichtsproblemen hebben als gevolg van de ziekte van Parkinson.

Diagnose van de ziekte van Parkinson

Het diagnosticeren van de ziekte van Parkinson is over het algemeen gebaseerd op de symptomen. Het diagnosticeren van deze ziekte in de vroege stadia kan een uitdaging zijn, maar een bekwame beoefenaar kan precies concluderen dat het de ziekte van Parkinson is. Voor een neuroloog om deze ziekte te diagnosticeren, moet u gedurende een bepaalde periode ten minste twee van de volgende symptomen hebben:

Tremoren;
Stijfheid of stijfheid in uw armen, romp of benen;
Moeite met het handhaven van je evenwicht en zelfs mogelijke valpartijen;
Vertraging van bewegingen (bradykinesie).

In de meeste gevallen wordt de ziekte van Parkinson gediagnosticeerd door een huisarts of internist, maar veel mensen zoeken hulp bij een neuroloog om hun symptomen en ziekte te beheersen.

De stadia van Parkinson

De eerste fase. In deze beginfase heeft de patiënt milde symptomen en interfereren ze over het algemeen niet met dagelijkse activiteiten. Tremoren en andere motorische symptomen komen slechts aan één kant van het lichaam voor. Er zijn veranderingen in houding, lopen en gezichtsuitdrukkingen.
Fase twee. De symptomen beginnen te verergeren. Tremoren, stijfheid en andere motorische symptomen kunnen nu beide zijden van het lichaam beïnvloeden. Loopproblemen en een slechte houding kunnen duidelijk worden. Mensen kunnen nog steeds alleen wonen, maar het dagelijkse werk is moeilijker en vervelender.
De derde fase. Deze fase wordt beschouwd als halverwege de termijn, gekenmerkt door verlies van evenwicht en langzame bewegingen. Vallen komt vaker voor. De persoon is nog steeds volledig onafhankelijk, maar symptomen kunnen activiteiten zoals aankleden en eten ernstig verstoren.
Fase vier. Op dit moment zijn de symptomen ernstig en slopend. De persoon kan zelfstandig staan, maar kan een rollator nodig hebben om te bewegen. De persoon heeft hulp nodig bij activiteiten van het dagelijks leven en kan niet alleen leven.
Niveau vijf. Dit is het meest geavanceerde en beperkende niveau. Stijve benen kunnen staan of lopen onmogelijk maken. De persoon heeft een rolstoel nodig of is bedlegerig. Alle activiteiten moeten de klok rond worden afgehandeld. De persoon kan hallucinaties en wanen ervaren. De Parkinson-gemeenschap erkent dat er veel belangrijke niet-motorische en motorische symptomen zijn.

Ziekteprogressietheorie van de ziekte van Parkinson

De huidige theorie (onderdeel van de Braak-hypothese) is dat de vroegste tekenen van de ziekte van Parkinson verschijnen in het enterische zenuwstelsel, medulla en olfactorische bol, verantwoordelijk voor het beheersen van het reukvermogen. Volgens deze theorie zal de ziekte van Parkinson zich na verloop van tijd alleen ontwikkelen tot de substantia nigra en cortex.

Wat de theorie bevestigt, is dat niet-motorische symptomen zoals reukverlies (dysosmie), slapeloosheid en constipatie jaren vóór de motorische kenmerken van de ziekte kunnen verschijnen. Daarom besteden onderzoekers steeds meer aandacht aan deze niet-motorische symptomen om de ziekte van Parkinson zo snel mogelijk te detecteren en manieren te vinden om de progressie ervan te stoppen.

Behandeling van de ziekte van Parkinson

Hoewel er geen standaard remedie is voor de ziekte van Parkinson, wordt de behandeling gebruikt voor het beheersen van sommige van de symptomen. Behandelingen omvatten chirurgie, medicijnen en veranderingen in levensstijl, zoals het krijgen van meer rust en regelmatig bewegen.

Er zijn verschillende medicijnen die worden gebruikt om de ziekte van Parkinson te behandelen:

Dat verhoogt het dopaminegehalte in de hersenen;
Dat beïnvloedt andere hersenchemicaliën in het lichaam;
Die helpen bij het beheersen van niet-motorische symptomen.

De belangrijkste behandeling voor de ziekte van Parkinson is Levodopa, ook wel L-dopa genoemd. Zenuwcellen gebruiken L-dopa om dopamine te stimuleren om de uitgeputte reserves van de hersenen aan te vullen. Patiënten nemen levodopa meestal in met een ander geneesmiddel dat carbidopa wordt genoemd. Carbidopa kan sommige van de bijwerkingen van levodopa-behandeling voorkomen of verminderen, zoals misselijkheid, braken, hypotensie, prikkelbaarheid en het kan ook de hoeveelheid levodopa verminderen die nodig is om de symptomen te verbeteren. Er zijn veel vormen waarin dit medicijn wordt gevonden, zoals:

Carbidopa en levodopa. Levodopa is het meest effectieve medicijn voor de behandeling van de ziekte van Parkinson. Het is een natuurlijke chemische stof die de hersenen kan binnendringen en kan worden omgezet in dopamine. De combinatie van levodopa en carbidopa (Lodosyn) beschermt de vroege omzetting van levodopa in dopamine buiten de hersenen. Dit kan bijwerkingen zoals misselijkheid voorkomen of verminderen. Bijwerkingen kunnen misselijkheid of slaperigheid (positionele hypotensie) zijn. Jaren later, naarmate uw ziekte vordert, blijven de voordelen van levodopa mogelijk niet hetzelfde, omdat de effecten van dit medicijn de neiging hebben om af te nemen na inname voor langere tijd. Bovendien kunnen onwillekeurige bewegingen (dyskinesieën) optreden na het nemen van hogere doses levodopa. Uw arts kan uw dosis verlagen of de tijd van toediening aanpassen om deze effecten onder controle te houden.
Geïnhaleerd Carbidopa en levodopa. Wanneer orale medicijnen plotseling overdag niet meer werken, kan dit alternatief helpen de symptomen die optreden onder controle te houden.
Carbidopa en levodopa infusie. Duopa is een merkgeneesmiddel dat bestaat uit carbidopa en levodopa. Het wordt echter toegediend via een voedingssonde, die het medicijn in de vorm van een gel rechtstreeks aan de dunne darm aflevert. Duopa wordt gebruikt bij patiënten met gevorderde ziekte van Parkinson. Deze patiënten reageren nog steeds op carbidopa en levodopa, maar hun reacties variëren sterk. Aangezien Duopa een continue infusie is, blijft de bloedconcentratie van de twee geneesmiddelen constant. Katheterisatie vereist een kleine operatie. Risico's verbonden aan het gebruik van katheters zijn onder meer katheterverlies of infectie op de infusieplaats.

Patiënten met de ziekte van Parkinson mogen niet stoppen met het gebruik van levodopa of medicijnen zonder eerst een arts te raadplegen. Plotselinge stopzetting van dit geneesmiddel kan ernstige bijwerkingen veroorzaken, zoals onvermogen om te bewegen of zelfs ademhalingsmoeilijkheden.

Andere geneesmiddelen die worden gebruikt om de symptomen van Parkinson te behandelen, zijn:

Dopamine-agonisten, die de effecten van dopamine in de hersenen nabootsen. In tegenstelling tot levodopa zetten dopamine-agonisten zich niet om in dopamine. In plaats daarvan bootsen ze het effect van dopamine in je hersenen na. Ze zijn niet zo effectief als levodopa bij de behandeling van je symptomen. Ze gaan echter langer mee en kunnen worden gebruikt met levodopa om de nadelige effecten die levodopa soms met zich meebrengt te verminderen. Dopamine-agonisten omvatten pramipexol (Mirapex), ropinirole (Requip) en rotigotine (Neupro, toegediend als een pleister). Apomorfine (Apokyn) is een kortwerkende injecteerbare dopamine-agonist die wordt gebruikt voor snelle verlichting. Sommige bijwerkingen van dopamine-agonisten zijn vergelijkbaar met carbidopa en levodopa. Maar ze kunnen ook hallucinaties, lethargie en dwangmatig gedrag omvatten, zoals hyperseksualiteit, gokken en eten. Als u deze geneesmiddelen gebruikt en afwijkingen vertoont, raadpleeg dan uw arts.
MAO-B-remmers, die het enzym vertragen dat dopamine in de hersenen afbreekt. Ze helpen de afbraak van dopamine in de hersenen te voorkomen door het hersenenzym monoamineoxidase B (MAO B) te remmen. Dit enzym metaboliseert dopamine in de hersenen. Het nemen van selegiline (een MAO-B-remmer) samen met levodopa kan helpen voorkomen dat het te snel slijt. Bijwerkingen van MAO B-remmers kunnen hoofdpijn, misselijkheid of slapeloosheid zijn. In combinatie met carbidopa en levodopa verhogen deze geneesmiddelen het risico op hallucinaties. Deze geneesmiddelen worden niet vaak gebruikt in combinatie met de meeste antidepressiva of bepaalde anesthetica, omdat ernstige maar zeldzame reacties kunnen optreden. Raadpleeg uw arts voordat u andere geneesmiddelen inneemt die MAO-B-remmers bevatten.
COMT-remmers , helpen om dopamine af te breken.
Amantadine, een oud antiviraal medicijn dat onwillekeurige bewegingen vermindert.
Anticholinergica om tremor en spierstijfheid te verminderen.

Diepe hersenstimulatie

Voor Parkinsonpatiënten die niet goed reageren op medicijnen, kan diepe hersenstimulatie of DBS geschikt zijn. DBS is een chirurgische procedure waarbij elektroden chirurgisch in een deel van de hersenen worden geïmplanteerd en worden verbonden met kleine elektronische apparaten die in de borst zijn geïmplanteerd. Het apparaat en de elektroden stimuleren de hersenen op een pijnloze manier en kunnen veel van de bewegingsgerelateerde symptomen van de ziekte van Parkinson voorkomen, zoals tremor, langzame beweging en stijfheid.

Andere therapieën, waaronder huismiddeltjes

Andere therapieën kunnen worden gebruikt om de symptomen van de ziekte van Parkinson te verlichten. Dit omvat fysiotherapie, ergotherapie en logopedie, die kunnen helpen bij de behandeling van loop- en stemstoornissen, tremor en stijfheid en verminderde mentale functie. Andere ondersteunende therapieën omvatten gezond eten en lichaamsbeweging om spieren te versterken en de balans te verbeteren.

Gezond eten. Hoewel is bewezen dat geen voedsel of voedselcombinatie helpt bij de behandeling van de ziekte van Parkinson, kunnen sommige voedingsmiddelen bepaalde symptomen verlichten. Het eten van vezelrijk voedsel en het drinken van veel vocht kan bijvoorbeeld constipatie helpen voorkomen, wat vaak voorkomt bij de ziekte van Parkinson. Een uitgebalanceerd dieet biedt ook voedingsstoffen zoals omega-3-vetzuren, die gunstig zijn voor patiënten met de ziekte van Parkinson.
Regelmatig sporten. Oefening kan je spierkracht, flexibiliteit en balans verbeteren. Oefening kan ook uw gezondheid verbeteren en depressie of angst verminderen, die verband houden met de ziekte van Parkinson. Uw arts kan aanbevelen dat u met een fysiotherapeut werkt om een oefenprogramma te leren dat bij u past. Je kunt ook wandelen, zwemmen, tuinieren, dansen, aquarobics of rekoefeningen doen. De ziekte van Parkinson kan uw evenwichtsgevoel verstoren en het moeilijk voor u maken om met een normale gang te lopen. Oefening kan je balans verbeteren. Deze suggesties kunnen ook nuttig zijn bij het beheren van evenwichtsproblemen:

Probeer niet te snel te gaan.
Zorg er bij het lopen voor dat de hiel eerst de grond raakt.
Als je merkt dat je schuifelt, stop dan en controleer je houding. Het is het beste om rechtop te staan.
Als je loopt, kijk dan vooruit, niet recht naar beneden.

Voorkom vallen zoveel mogelijk. In de latere stadia van de ziekte heb je meer kans om te vallen. Sterker nog, een kleine hobbel of duw zorgt ervoor dat je je evenwicht verliest. De volgende suggesties kunnen helpen:

Draai je hele lichaam in plaats van over je voeten te draaien.
Verdeel je gewicht gelijkmatig over je voeten, leun er niet op.
Vermijd het dragen van dingen tijdens het lopen.
Loop niet achteruit.

Dagelijkse activiteiten. Dagelijkse activiteiten, zoals aankleden, eten, baden en schrijven, kunnen moeilijk zijn voor mensen met de ziekte van Parkinson. Een ergotherapeut kan u technieken laten zien die het dagelijks leven gemakkelijker kunnen maken.
Alternatieve geneeskunde Ondersteunende therapie kan helpen bij het verlichten van enkele van de symptomen van de ziekte van Parkinson, zoals pijn, vermoeidheid en depressie. In combinatie met uw behandeling kunnen deze therapieën uw kwaliteit van leven verbeteren:

Massage. Massagetherapie vermindert spierspanning en bevordert ontspanning. Deze behandeling wordt echter zelden vergoed door zorgverzekeraars.
Yoga. Bij yoga kunnen zachte stretches en houdingen je flexibiliteit en balans vergroten. Je kunt de meeste houdingen aanpassen aan je fysieke mogelijkheden.
Alexander Techniek. Deze techniek - gericht op spierhouding, balans en nadenken over hoe je je spieren gebruikt - kan spierspanning en pijn verminderen.
Meditatie. Denk in meditatie rustig na en concentreer je op een idee of beeld. Meditatie kan stress en pijn verminderen en je welzijn verbeteren.
Huisdier therapie. Het hebben van een hond of kat kan je flexibiliteit en behendigheid vergroten en je emotionele gezondheid verbeteren.
Tai Chi. Tai Chi is een oude Chinese vorm van lichaamsbeweging die langzame, soepele bewegingen gebruikt om flexibiliteit, balans en spierkracht te verbeteren. Tai Chi kan ook helpen vallen te voorkomen. Verschillende vormen van Tai Chi zijn geschikt voor mensen van alle leeftijden en fysieke omstandigheden. Een studie toonde aan dat Tai Chi de balans van patiënten met milde tot matige ziekte van Parkinson beter kan verbeteren dan stretching en krachttraining.

Risicofactoren voor de ziekte van Parkinson

Risicofactoren voor de ziekte van Parkinson zijn onder meer:

Leeftijd. Symptomen van de ziekte van Parkinson beginnen meestal in het midden- of late leven en het risico neemt toe met de leeftijd. Jongeren lijden zelden aan de ziekte van Parkinson. Mensen worden meestal ziek als ze 60 jaar of ouder zijn.
Genetica en erfelijkheid. Het hebben van naaste familieleden met de ziekte van Parkinson verhoogt uw kansen op het ontwikkelen van de ziekte. Tenzij veel familieleden in uw familie de ziekte van Parkinson hebben, is uw risico echter nog steeds klein.
Seks. Mannen zijn vatbaarder voor de ziekte van Parkinson dan vrouwen.
Blootstelling aan gifstoffen. Langdurige blootstelling aan herbiciden en pesticiden verhoogt het risico op de ziekte van Parkinson enigszins.

Complicaties van de ziekte van Parkinson

De ziekte van Parkinson gaat meestal gepaard met deze extra problemen die kunnen worden behandeld:

Denkproblemen. U kunt cognitieve problemen hebben, zoals dementie en moeite met denken. Deze komen meestal voor in de latere stadia van de ziekte van Parkinson. Dit cognitieve probleem is niet erg gevoelig voor drugsrespons.
Depressie en stemmingswisselingen. U kunt depressie ervaren, soms in een zeer vroeg stadium van deze ziekte., maar de behandeling van depressie kan het gemakkelijker maken om met de andere uitdagingen van de ziekte van Parkinson om te gaan. Je kunt andere emotionele veranderingen ervaren, zoals angst, angst of verlies van motivatie. De arts kan u medicijnen geven om deze symptomen te behandelen.
Slikproblemen. Naarmate de ziekte vordert, kunt u moeite hebben met slikken. Naarmate het slikken vertraagt, zal speeksel zich ophopen in je mond, waardoor kwijlen ontstaat.
Kauw- en eetproblemen. De nieuwste ziekte van Parkinson beïnvloedt de mondspieren, waardoor het moeilijk is om te kauwen. Dit kan leiden tot verstikking en ondervoeding.
Slaapstoornissen. Mensen met de ziekte van Parkinson hebben meestal moeite met slapen, waaronder vaak 's nachts wakker worden, vroeg wakker worden of overdag in slaap vallen. Mensen kunnen ook last hebben van een slaapgedragsstoornis met snelle oogbewegingen. Medicijnen kunnen helpen bij het oplossen van slaapproblemen.
Blaasproblemen. De ziekte van Parkinson kan blaasproblemen veroorzaken, waaronder onvermogen om urine onder controle te houden of moeite met urineren.
Constipatie. Veel mensen met de ziekte van Parkinson ervaren constipatie, voornamelijk als gevolg van een langzamer spijsverteringskanaal.

Hoewel deze zeldzamer zijn, kunnen mensen met de ziekte van Parkinson ook ervaren:

Veranderingen in bloeddruk. Door een plotselinge daling van de bloeddruk (orthostatische hypotensie) kunt u zich duizelig voelen als u opstaat.
Geurstoornissen. Er kunnen problemen zijn met je reukvermogen. Het is mogelijk dat u het verschil tussen bepaalde geuren of geuren niet kunt zien.
Vermoeidheid. Veel mensen met de ziekte van Parkinson verliezen energie en voelen zich moe, vooral later op de avond.
Pijn. Sommige mensen met de ziekte van Parkinson ervaren pijn in specifieke delen van het lichaam of door het hele lichaam.
Seksuele disfunctie. Sommige mensen met de ziekte van Parkinson zullen een afname van het libido of seksuele prestaties opmerken.

Preventie van de ziekte van Parkinson

Omdat de oorzaak van de ziekte van Parkinson onbekend is, moet de beproefde methode om de ziekte te voorkomen nog worden ontdekt. Sommige studies hebben aangetoond dat regelmatige aërobe oefening het risico op de ziekte van Parkinson kan verminderen.

Andere studies hebben aangetoond dat mensen die cafeïne consumeren (te vinden in koffie, thee en sommige frisdranken) minder kans hebben om de ziekte van Parkinson te ontwikkelen dan mensen die geen cafeïne drinken. Groene thee wordt ook geassocieerd met het verminderen van het risico op de ziekte van Parkinson. Het is echter niet duidelijk of cafeïne de ziekte van Parkinson daadwerkelijk kan voorkomen, of dat er andere verbanden zijn. Er is niet genoeg bewijs om aan te bevelen cafeïnehoudende dranken te drinken om de ziekte van Parkinson te voorkomen.

Waar het op neer komt

De ziekte van Parkinson komt in vele vormen voor, maar het is cruciaal om aandacht te besteden aan de vroege tekenen van deze ziekte. Sommige symptomen zijn blijkbaar niet gekoppeld aan de ziekte van Parkinson, daarom is het belangrijk dat u een arts raadpleegt als u veranderingen in uw lichaam en gemoedstoestand voelt. U kunt de symptomen opschrijven om ervoor te zorgen dat u niets vergeet wanneer u een arts raadpleegt. Hoewel er geen genezing is, is er een behandeling voor het samenspannen met de symptomen beschikbaar.