Wat is impetigo?

Impetigo is de meest voorkomende bacteriële huidinfectie bij kinderen tussen de 2 en 5 jaar. Er zijn twee hoofdtypen: niet-bulleus (70% van de gevallen) en bulleus (30% van de gevallen). Niet-bulleuze impetigo of infectieuze impetigo wordt veroorzaakt door Staphylococcus aureus of Streptococcus pyogenes en wordt gekenmerkt door honingkleurige korsten op het gezicht en de ledematen. Impetigo beïnvloedt voornamelijk de huid of het kan secundair zijn aan insectenbeten, eczeem of herpeslaesies. Bulleuze impetigo, alleen veroorzaakt door S. Staphylococcus aureus produceert grote, losse blaren en heeft meer kans op het geschuurde gebied. Deze twee soorten verdwijnen meestal binnen twee tot drie weken zonder een litteken achter te laten. Complicaties zijn zeldzaam, de meest ernstige is glomerulonefritis na streptokokkeninfectie.

In de Verenigde Staten worden elk jaar meer dan 11 miljoen huid- en wekedeleninfecties veroorzaakt door Staphylococcus aureus. Impetigo is de meest voorkomende huidinfectie bij kinderen tussen de leeftijd van 2 en 5, maar het kan mensen van elke leeftijd treffen. Een derde van de huid- en wekedeleninfecties bij terugkerende passagiers kan worden toegeschreven aan impetigo, meestal secundair aan de beet van een geïnfecteerde mug. Veel bacteriën bewonen een gezonde huid; sommige typen, zoals S. Suppurative en Staphylococcus aureus koloniseren met tussenpozen de neus, oksel, keelholte of perineumgebied. Deze bacteriën kunnen gevoelige huidinfecties veroorzaken. Andere factoren die gevoelig zijn voor impetigo zijn huidtrauma, warm en vochtig klimaat, slechte sanitaire voorzieningen, drukke plaatsen, ondervoeding en diabetes of andere comorbiditeiten. Autologe vaccinatie via vingers, handdoeken of kleding resulteert meestal in satellietlaesies in het aangrenzende gebied. De zeer besmettelijke aard van impetigo stelt patiënten ook in staat om zich te verspreiden naar hun nauwe contacten. Hoewel impetigo wordt beschouwd als een zelfbeperkende infectie, wordt de behandeling met antibiotica meestal gestart om sneller te genezen en verspreiding naar anderen te voorkomen. Dit helpt om het ziekteverzuim van werkdagen te verminderen. Hygiënegewoonten, zoals het schoonmaken van kleine verwondingen met water en zeep, handen wassen, regelmatig baden en contact met geïnfecteerde kinderen vermijden, kunnen infecties helpen voorkomen.

Impetigo is een bacteriële huidinfectie, meestal gezien bij jonge kinderen.

Soorten impetigo

Impetigo is een huidinfectie veroorzaakt door een of twee van de volgende bacteriën: groep A streptokokken en Staphylococcus aureus. Naast impetigo kan groep A streptokokken vele andere soorten infecties veroorzaken. Wanneer groep A streptokokken de huid infecteren, kan dit zweren veroorzaken. Als iemand in contact komt met deze zweren of de vloeistof in de zweren, zullen de bacteriën zich verspreiden naar andere mensen.

Iedereen kan impetigo krijgen, maar bepaalde factoren kunnen iemands risico op deze infectie verhogen.

Impetigo heeft twee manifestaties: niet-bulleus (ook wel besmettelijke impetigo genoemd) en bulleus.

• NIET-BULLEUZE impetigo. Niet-bulleuze impetigo is de meest voorkomende manifestatie, goed voor 70% van de gevallen. Niet-bulleuze impetigo kan worden onderverdeeld in meer voorkomende primaire of secundaire (gemeenschappelijke) vormen. Primaire impetigo is een directe bacteriële invasie van een intacte gezonde huid. Secundaire (veel voorkomende) impetigo is een bacteriële infectie van de gewonde huid veroorzaakt door trauma, eczeem, insectenbeten, schurft of uitbraken van herpes en andere ziekten. Diabetes of andere onderliggende systemische ziekten kunnen ook de gevoeligheid verhogen. Impetigo begint met een maculopapulaire uitbarsting en ontwikkelt zich tot dunwandige blaasjes die snel scheuren, waardoor een oppervlakkige erosie, soms jeukend of pijnlijk, bedekt wordt door de klassieke honingkleurige huid. Indien onbehandeld, kan de infectie twee tot drie weken duren. Zodra de korst droog is, zal het resterende gebied genezen zonder littekens. Blootgestelde huid op het gezicht (bijv. Neusgaten, perioraal gebied) en ledematen zijn de meest getroffen gebieden. Regionale lymfadenitis kan optreden, maar systemische symptomen zijn onwaarschijnlijk. Niet-bulleuze impetigo wordt meestal veroorzaakt door S. Staphylococcus aureus, maar Streptococcus pyogenes kan ook betrokken zijn, vooral in warme en vochtige klimaten.

• BULLEUZE impetigo. Bulleuze impetigo wordt alleen veroorzaakt door Staphylococcus aureus. Het wordt gekenmerkt door grote, fragiele, losse blaren die kunnen scheuren en een gele vloeistof kunnen sijpelen. Het verdwijnt meestal binnen twee tot drie weken zonder littekens. Na het scheuren van de bulla zullen zich karakteristieke schubben vormen aan de periferie, waardoor een fijne bruine korst achterblijft op de resterende erosie. Deze grotere blaren worden gevormd door exfoliatieve toxines geproduceerd door stammen van Staphylococcus aureus die verlies van adhesie van de epidermale cellen veroorzaken. Bulleuze impetigo wordt meestal gezien op de romp, oksels en ledematen, en in het gebied van ?? de intertrigo (luier). 2 is de meest voorkomende oorzaak van pijnlijke uitslag op de billen bij baby's. Systemische symptomen komen niet vaak voor, maar kunnen koorts, diarree en zwakte omvatten.

Tekenen en symptomen

De impetigo begint als een rode, jeukende zweer. Wanneer het geneest, zullen gelige of "honingkleurige" korsten zich vormen op de zweren. Over het algemeen is impetigo een milde infectie die overal in het lichaam kan voorkomen. Het beïnvloedt meestal de blootgestelde huid, zoals rond de neus en mond of de armen of benen. Symptomen zijn rode, jeukende zweren die openbreken en gedurende enkele dagen helder vocht of pus sijpelen. Op de wond vormt zich dan een gele of "honingkleurige" korst, die vervolgens geneest zonder een litteken achter te laten. Het duurt meestal 10 dagen voordat iemand zweren ontwikkelt na blootstelling aan groep A streptokokken.

Risicofactoren voor impetigo

Nauw contact met een andere patiënt met impetigo is de meest voorkomende risicofactor voor ziekte. Als iemand bijvoorbeeld impetigo heeft, verspreidt hij het meestal naar andere mensen in het gezin. Infectieziekten hebben ook de neiging zich te verspreiden op plaatsen waar grote aantallen mensen samenkomen. Drukke omgevingen, zoals scholen, kunnen de verspreiding van impetigo vergroten. Impetigo komt het meest voor in gebieden met hete en vochtige zomers, milde winters (subtropisch) of natte en droge seizoenen (tropisch), maar het kan overal voorkomen. Gebrek aan goed handen wassen, baden en gezichtsreiniging kan het risico op impetigo verhogen.

Impetigo komt het meest voor bij kinderen tussen de 2 en 5 jaar. Mensen die besmet zijn met schurft hebben een verhoogd risico op impetigo. Deelnemen aan activiteiten die vaak snijden of schrapen, kan ook het risico op impetigo verhogen.

Complicaties van impetigo

Ernstige complicaties zijn zeer zeldzaam. Nierproblemen (glomerulonefritis na streptokokkeninfectie) kunnen een complicatie van impetigo zijn. Als iemand deze complicatie heeft, begint het meestal een week of twee nadat de huidzweer is verdwenen.

Diagnose impetigo

Artsen diagnosticeren meestal impetigo door de pijn (lichamelijk onderzoek) te observeren. Er is geen laboratoriumonderzoek vereist. Bacteriekweek en antibiogram worden aanbevolen om mogelijke methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) te bepalen, als een impetigo flare optreedt, of als er een streptokokkeninfectie is gevolgd door glomerulonefritis. Bij personen met vermoedelijk acute post-streptokokken glomerulonefritis (APSGN) kunnen aanwijzingen voor streptokokkenhuidinfecties in het verleden worden gevonden.

Voor patiënten met niet-agressieve laesies kan na het verwijderen van de honingkleurige korstjes en het optillen van de korstjes een verse exsudaatbacteriecultuur onder de korstjes worden verkregen. Voor patiënten met bulleuze laesies wordt gram's vlek en vloeistofcultuur van de bullae uitgevoerd. Op Gram-vlek duidt de aanwezigheid van Streptococcus gram-positieve cocci op Streptococcus pyogenes; groepen grampositieve cocci duiden op Staphylococcus aureus. Kweekresultaten en antibiogrammen kunnen artsen helpen bij het kiezen van de juiste antibioticabehandeling.

Meer dan 92% van de patiënten met impetigo-gerelateerde APSGN hebben verhoogde anti-DNase B-titers. Patiënten met impetigo hebben een slechte antistreptolysine O (ASO) serologische respons; slechts 51% van de patiënten met impetigo-gerelateerde APSGN heeft verhoogde ASO-titers. Als de patiënt nieuw oedeem of hypertensie ontwikkelt, is een urineonderzoek vereist om APSGN te evalueren. De aanwezigheid van hematurie, proteïnurie en tubulaire cellen in de urine zijn indicatoren van nierbetrokkenheid. 

Kaliumhydroxide natte tabletten kunnen een bulleuze dermatofyteninfectie uitsluiten. Een Tzanck-preparaat of viruskweek kan worden gedaan om een herpes simplex-infectie uit te sluiten. Bacterieculturen kunnen worden verkregen uit de neusholtes om te bepalen of de patiënt drager is van Staphylococcus aureus. Als de neusholtecultuur negatief is en de patiënt impetigo blijft hebben die terugkeert, moet bacteriekweek van de oksels, keelholte en perineum worden uitgevoerd.

Serum IgM-spiegels worden verkregen in het geval van recidiverende impetigo bij patiënten met een negatieve Staphylococcus aureus-dragerstatus en geen reeds bestaande gevoeligheidsfactoren zoals huidziekten. De serumspiegels van IgA, IgM en IgG, inclusief de subklassen van IgG, moeten worden bepaald om andere immunodeficiënties uit te sluiten.

Behandeling van impetigo

Impetigo wordt behandeld met antibiotica, die worden toegepast op de wond (topische antibiotica) of via de mond worden ingenomen (orale antibiotica). Uw arts kan een actuele zalf aanbevelen, zoals mupirocine of fusidinezuur, die alleen wordt gebruikt om een paar zweren te behandelen. Wanneer er meer zweren zijn, kunnen orale antibiotica worden gebruikt.

De behandeling omvat actuele antibiotica zoals mupirocine, retamoline en fusidinezuur. Orale antibiotische therapie kan worden gebruikt voor impetigo met grote blaren of wanneer lokale behandeling onpraktisch is.

Amoxicilline / clavulaanzuur, dicloxacilline, cefalexine, clindamycine, doxycycline, minocycline, trimethoprim / sulfamethoxazol en macroliden zijn een paar opties, terwijl penicilline alleen dat niet is. Het gerucht gaat dat die natuurlijke remedies zoals tea tree olie; olijfolie, knoflook en kokosolie; en manukahoning zijn succesvol, maar er is onvoldoende bewijs om ze aan te bevelen of af te wijzen als behandelingsopties. Behandelingen in ontwikkeling omvatten minocycline schuim en ozenoxacine, een actueel chinolon geneesmiddel. Lokale ontsmettingsmiddelen zijn inferieur aan antibiotica en mogen niet alleen worden gebruikt. Empirische behandeling wordt geacht te veranderen met de toenemende prevalentie van antibioticaresistente bacteriën. Methicilline-resistente Staphylococcus aureus, macrolide-resistente Streptococcus en mupirocine-resistente Streptococcus zijn gedocumenteerd. Fusidinezuur, mupirocine en retamoline bedekken methicilline-gevoelige Streptococcus en Staphylococcus aureus infecties. Clindamycine helpt bij vermoedelijke methicilline-resistente Staphylococcus aureus infecties. Trimethoprim /sulfamethoxazol dekt S. Staphylococcus aureus-infectie, maar niet voldoende voor streptokokkeninfectie. 

Topische antibiotica zijn effectiever dan placebo en zijn beter dan orale antibiotica voor gelokaliseerde impetigo. Orale penicilline mag niet worden gebruikt voor impetigo omdat het niet zo effectief is als andere antibiotica. Vanwege de ontwikkeling van geneesmiddelresistentie mogen orale erytromycine en macroliden niet worden gebruikt om impetigo te behandelen. Er is onvoldoende bewijs om het gebruik van actuele ontsmettingsmiddelen aan te bevelen om impetigo te behandelen. Er is onvoldoende bewijs om populaire kruidenbehandelingen voor impetigo aan te bevelen (of uit te sluiten). Antibiotica kunnen ook helpen om andere mensen te beschermen tegen ziek worden.

Jezelf en anderen beschermen

Mensen kunnen meer dan eens impetigo hebben. Het hebben van impetigo beschermt iemand niet om in de toekomst opnieuw besmet te raken. Hoewel er geen vaccin is om impetigo te voorkomen, kunnen mensen stappen ondernemen om zichzelf en anderen te beschermen.

Hoe zorg je voor impetigo-wonden?

Bedek impetigo om de verspreiding van groep A streptokokken naar anderen te helpen voorkomen. Als u schurft heeft, kan de behandeling van de infectie ook helpen impetigo te voorkomen. Goede wondverzorging is de beste manier om bacteriële huidinfecties (waaronder impetigo) te voorkomen:

• Gebruik water en zeep om alle kleine wondjes en verwondingen (zoals blaren en schaafwonden) die de scheuring van de huid veroorzaken, te reinigen.
• Reinig en bedek wonden met een schoon, droog verband totdat ze genezen zijn.
• Raadpleeg een arts voor een punctie en andere diepe of ernstige wonden.

Als u open wonden of actieve infecties heeft, vermijd dan:

• Jacuzzi's;
• Zwembaden;
• Natuurlijke waterlichamen (bijvoorbeeld meren, rivieren, oceanen).

Hygiëne

Goede persoonlijke hygiëne en regelmatig wassen van lichaam en haar met zeep. De beste manier om infectie of de verspreiding van groep A streptokokken te voorkomen, is door regelmatig je handen te wassen. Dit is vooral belangrijk na hoesten of niezen. Om groep A streptokokkeninfectie te voorkomen, moet u:

• Bedek je mond en neus met een tissue als je hoest of niest.
• Gooi de gebruikte tissues in de prullenbak.
• Als u bij hoesten of niezen geen tissue heeft, kijk dan naar uw bovenmouw of elleboog in plaats van naar uw hand.
• Was je handen vaak met water en zeep gedurende minstens 20 seconden.
• Als zeep en water niet beschikbaar zijn, gebruik dan handdesinfecterend middel op basis van alcohol.
• De kleding, beddengoed en handdoeken van patiënten met impetigo moeten elke dag worden gewassen. Deze items mogen niet met iemand anders worden gedeeld. Eenmaal schoongemaakt, kunnen deze items veilig door anderen worden gebruikt.

Mensen met de diagnose impetigo kunnen terugkeren naar het werk, school of kinderdagverblijf als:

• Ze zijn begonnen met een antibioticabehandeling
• Ze bedekken alle blootgestelde huidzweren
• Gebruik het recept precies zoals voorgeschreven door de arts.
• Zodra de wond is genezen, kunnen mensen met impetigo de bacteriën over het algemeen niet doorgeven aan andere mensen.

Lifestyle en Home Remedies

Voor kleine infecties die zich niet naar andere gebieden hebben verspreid, kunt u vrij verkrijgbare antibiotische crèmes of zalven proberen om de zweren te behandelen. Het plaatsen van een antiaanbaklaag op dit gebied kan helpen voorkomen dat de wond zich verspreidt. Vermijd het delen van besmettelijke persoonlijke spullen, zoals handdoeken of sportuitrusting.

Voorbereiding op uw afspraak

Wanneer u uw arts of de kinderarts van uw kind belt om een afspraak te maken, vraag dan of u stappen moet ondernemen om infectie van anderen in de wachtkamer te voorkomen.

Vermeld het volgende om uw afspraak voor te bereiden:

• Symptomen die u of uw kind ervaart
• Alle medicijnen, vitamines en supplementen die u of uw kind gebruikt
• Belangrijke medische informatie, inclusief andere situaties

Vragen om aan uw arts te stellen

• Wat kan zweren veroorzaken?
• Moet ik een test doen om de diagnose te bevestigen?
• Wat is de best practice?
• Wat kan ik doen om de verspreiding van een infectie te voorkomen?
• Tijdens de herstelperiode, welke huidverzorgingsroutines raden jullie me aan?

Naast de vragen die je aan de huisarts gaat stellen, kun je op elk moment tijdens de afspraak nog andere vragen stellen.

Wat u van uw arts kunt verwachten

Uw arts kan u een reeks vragen stellen, zoals:

• Wanneer begon de pijn?
• Hoe was de pijn in het begin?
• Heb je onlangs snijwonden, schaafwonden of insectenbeten gehad in het getroffen gebied?
• Is de pijn of jeukend?
• Heeft iemand in je familie al impetigo?
• Is dit probleem eerder opgetreden?

Impetigo vs herpes simplex virus (koortsblaasjes)

Herpes simplex virus (HSV) infectie is de meest voorkomende verkeerde aandoening voor impetigo. Om verwarring te voorkomen, wil het Center for Chronic Disease Biology (CBCD) het verschil benadrukken tussen herpes simplex virus (HSV1 of HSV2) infectie en impetigo, bacteriële infectie van de huid.

Hoe onderscheid je?

De aanwijzingen om naar te zoeken zijn intacte blaasjes (met vloeistof gevulde blaasjes die op de huid kunnen verschijnen) Als ze intact (intact of waterig) zijn, is de infectie waarschijnlijker HSV. En na verloop van tijd, als de blaasjes troebel worden en honingkleurige korstjes worden, is de kans groter dat de infectie herpes is. Ten slotte komen herpesinfecties vaak terug. Met andere woorden, als een persoon besmet is, hebben ze waarschijnlijk meer dan één uitbraak van zweren en deze zweren zullen in blaren veranderen. Dit is niet het geval bij Impetigo. "Wanneer een pustuleuze puist dakloos is, zal deze uiteraard gevuld zijn met pus. Een herpetische laesie kan lijken op pus-gevuld, maar wanneer gedraineerd, kan slechts een kleine hoeveelheid heldere vloeistof worden gevonden. Ten slotte worden antibiotica over het algemeen gebruikt voor impetigo-infecties, terwijl antivirale medicijnen over het algemeen worden gebruikt voor herpesinfecties.

Is het impetigo of een andere huidaandoening?

Huidaandoeningen die zweren, blaren en korstjes veroorzaken, kunnen soms jeuken. Impetigo is geen uitzondering en sommige kinderen en volwassenen ervaren jeuk. Maar bij impetigo is de jeuk meestal mild en sommige mensen voelen helemaal geen jeuk. Aan de andere kant kan huiduitslag veroorzaakt door allergische reacties, zoals poison ivy, blijven jeuken en zal niet verbeteren totdat een actuele anti-jeukcrème wordt aangebracht. Schurft, een zeer besmettelijke huidziekte veroorzaakt door mijten die zich onder de huid verbergen, kunnen een impetigo-achtige uitslag veroorzaken. Maar schurft kan ernstige en ernstige jeuk over het hele lichaam veroorzaken, meestal erger 's nachts, meestal op de handen, onderarmen en geslachtsdelen. Ringworm kan ook jeuken, maar het uiterlijk van deze uitslag is anders dan impetigo. Naast de kleine bultjes op de huid heeft ringworm ook een verhoogde rand rond de schilferige plekken van de huid.

Je kunt waterpokken verwarren met impetigo. Deze infectie heeft ook kleine, jeukende, met vocht gevulde blaren. Maar net als schurft kan waterpokken ernstige jeuk veroorzaken. De jeuk kan ook gepaard gaan met andere symptomen. Deze omvatten koorts, hoofdpijn en verlies van eetlust. Verse (of nieuwere) waterpokkenblaren worden meestal gevuld met heldere vloeistof in ontstoken rode ronde vlekken, en korstjes of stralen worden meestal niet gezien bij impetigo.

Impetigo duurt meestal slechts 1 week na antibioticabehandeling. Impetigo verschilt ook van andere huiduitslag in termen van duur. Indien behandeld met antibiotica, impetigo verdwijnt meestal binnen ongeveer een week. Als het wordt toegestaan om vanzelf te genezen, zal de uitslag meestal binnen twee tot vier weken genezen zonder een litteken achter te laten. Waterpokken duren voor een korte tijd. Het klaart ook vanzelf op, maar het duurt slechts 5-10 dagen. Schurftinfectie gaat niet vanzelf over. U moet een arts raadplegen en actuele medicijnen gebruiken om de mijten te doden. Het goede nieuws is dat dit medicijn heel snel werkt en het toepassen van een behandeling vanaf de nek naar beneden meestal voldoende is om de mijten en hun eieren te doden. Hoewel de behandeling van schurft snel is, kan de jeuk enkele weken aanhouden.

De ringwormuitslag zal binnen twee weken na de behandeling verbeteren. Vrij verkrijgbare medicijnen zijn effectief, maar voorgeschreven antischimmelmiddelen zijn over het algemeen vereist om hardnekkige ringworm te behandelen. Molluscum contagiosum is een virale infectie die het meest voorkomt bij kinderen. Net als impetigo zal deze uitslag vanzelf verdwijnen. Helaas kunnen deze bultjes op de huid maanden of zelfs jaren duren om te verdwijnen. De oorzaak van impetigo is anders dan andere huiduitslag. Een andere factor die impetigo onderscheidt van andere huiduitslag is de oorzaak. Impetigo is een bacteriële huidinfectie veroorzaakt door stafylokok of streptokokken. Als u of uw kind wordt gesneden, geschuurd of gebeten door een insect, kunnen Staphylococcus of Streptococcus het lichaam binnendringen en een oppervlakkige infectie van de bovenste laag van de huid veroorzaken. Deze oorzaak is anders dan andere huiduitslag. Schurft wordt veroorzaakt door mijten, terwijl ringworm wordt veroorzaakt door schimmelinfecties. Andere huiduitslag, zoals poison ivy, wordt veroorzaakt door allergische reacties. Sommige zweren en huiduitslag zijn het gevolg van virale infecties, zoals koortsblaasjes en waterpokken.

Waar het op neer komt

Het is essentieel dat u medisch advies inwint als u vermoedt dat u impetigo of andere huidaandoeningen heeft. Impetigo, hoewel hinderlijk is gemakkelijk te behandelen.