Dziś mówimy o rosnącym globalnym problemie zdrowotnym. W latach 1975-2016 częstość występowania tego problemu zdrowotnego wzrosła ponad czterokrotnie, z 4% do 18% na całym świecie, szczególnie u dzieci i młodzieży w wieku od 5 do 19 lat.
Otyłość jest poważnym problemem zdrowia publicznego, który osiągnął rozmiary epidemii w kulturze zachodniej. Otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka wielu chorób i wiąże się ze znaczną zachorowalnością i śmiercią, zgodnie z rosnącymi dowodami.
Otyłość jest wieloaspektową chorobą przewlekłą, na którą wpływa wzajemne oddziaływanie wielu zmiennych, w tym komponentów genetycznych, endokrynologicznych, metabolicznych, środowiskowych (społecznych i kulturowych), behawioralnych i psychologicznych. Pierwotny proces obejmuje wzrost poboru energii, który przewyższa wzrost produkcji energii.
Wskaźnik masy ciała (BMI) jest najczęściej stosowanym wskaźnikiem otyłości. Liczba ta jest uzyskiwana przez podzielenie masy pacjenta (kg) przez jego wzrost do kwadratu (m2). Normalny BMI definiuje się jako mieszczący się w przedziale 18,5-24,9 kg / m2. Nadwaga jest definiowana jako BMI 25-29,9 kg / m2. Otyłość definiuje się jako BMI 30 kg / m2 lub więcej; ta kategoryzacja jest dalej podzielona na otyłość klasy I, II lub III.
Po tym, jak dieta, ćwiczenia, psychoterapia i terapie lekami zawiodły, operacja otyłości powinna być rozważona jako ostatnia opcja.