Niewydolność serca jest skomplikowanym stanem klinicznym, który występuje, gdy serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu. Jest to spowodowane przez jakąkolwiek funkcjonalną lub anatomiczną chorobę serca, która upośledza wypełnianie komór lub wyrzut krwi do krążenia ogólnoustrojowego w celu spełnienia wymagań ogólnoustrojowych.
Większość osób z niewydolnością serca ma objawy w wyniku zmniejszonej funkcji mięśnia sercowego lewej komory. Pacjenci często zgłaszają duszność, zmniejszoną tolerancję wysiłku i zatrzymanie płynów, co widać w obrzęku płuc i obwodowym.
Niewydolność serca spowodowana dysfunkcją lewej komory jest klasyfikowana jako niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową w oparciu o frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF) (zwykle uważaną za LVEF 40 procent lub mniej)
Ze względu na zróżnicowane odcięcie dysfunkcji skurczowej stosowane w różnych badaniach, osoby z frakcją wyrzutową w zakresie od 40% do 50% zostały uznane za pośrednią grupę pacjentów. Osoby te powinny być często leczone z powodu podstawowych czynników ryzyka i chorób współistniejących, a także z zastosowaniem odpowiedniego leczenia zgodnego z wytycznymi.
Kiedy występuje niewydolność serca, systemy kompensacyjne próbują podnieść ciśnienie napełniania serca, masę mięśniową i tętno. Jednak w wielu sytuacjach następuje stopniowy spadek czynności serca.