Choroby noworodków

Przegląd

Okres noworodkowy to tylko pierwsze 28 dni życia, ale stanowi 40% wszystkich zgonów u dzieci poniżej piątego roku życia. Nawet w okresie noworodkowym wskaźniki śmiertelności są bardzo zróżnicowane, przy czym 75 procent wszystkich zgonów noworodków ma miejsce w pierwszym tygodniu życia, w tym od 25 do 45% w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu.

Choroby noworodków definiuje się jako zakłócenia w normalnym stanie organizmu noworodka, narządach i nieprawidłowym funkcjonowaniu. Położnicy odgrywają kluczową rolę w zmniejszaniu częstości występowania chorób noworodków. 

Niektóre częste choroby noworodków obejmują wcześniactwo, dysfunkcję oddechową, uraz porodowy, nieprawidłowości wrodzone, infekcję noworodków i zaburzenia hemolityczne dziecka. Najważniejszym czynnikiem minimalizującym te choroby jest profilaktyczne położnictwo.

 

Żółtaczka noworodków

Żółtaczka noworodków charakteryzuje się żółtawym przebarwieniem skóry, spojówek i twardówki spowodowanym podwyższonym poziomem bilirubiny w surowicy lub osoczu w okresie noworodkowym. Żółtaczka pochodzi od francuskiego słowa "jaune", co oznacza "żółty". U większości noworodków żółtaczka noworodków jest stanem niewielkim i przejściowym. Niemniej jednak kluczowe znaczenie ma wykrywanie noworodków z żółtaczką, które nie pasują do tego wzorca, ponieważ niezastosowanie się do tego może spowodować długoterminowe konsekwencje.

 

Powoduje 

U noworodków niesprzężona hiperbilirubinemia może być spowodowana czynnikami fizjologicznymi lub patologicznymi. Czynniki fizjologiczne stanowią ponad 75% niesprzężonej hiperbilirubinemii noworodków. Żółtaczka fizjologiczna, znana również jako żółtaczka niepatologiczna, jest łagodna i tymczasowa. Wynika to ze zmian w metabolizmie bilirubiny w okresie noworodkowym, co powoduje większe obciążenie bilirubiną.

Zwiększone obciążenie bilirubiną u noworodka wynika ze zwiększonej produkcji bilirubiny z powodu większej masy czerwonych krwinek o krótszej żywotności noworodków, zmniejszonego klirensu bilirubiny z powodu niedoboru enzymu glukuronozylotransferazy urydynodifosforanu (UGT), który ma około 1% aktywności dorosłej wątroby u noworodka i zwiększonego krążenia jelitowo-wątrobowego.

Enzym G6PD, obecny w czerwonych krwinkach (RBC), chroni przed stresem oksydacyjnym poprzez przekształcanie NADP w NADPH (hydrogenaza fosforanu dinukleotydu nikotynamidoadeninowego) (fosforan dinukleotydu nikotynamidoadeninowego). Hemoliza krwinek czerwonych występuje, gdy jest ona niewystarczająca i w obecności stresów utleniających, takich jak choroba, niektóre leki, barwniki i pokarmy, takie jak fasola fava.

W zależności od mutacji GGPD prezentacja kliniczna jest różna, a niektóre noworodki mogą pojawić się z żółtaczką noworodków z ciężką hiperbilirubinemią lub kernicterus. G6PD jest chorobą sprzężoną z chromosomem X, co oznacza, że mężczyźni są bardziej narażeni na choroby, a kobiety częściej są bezobjawowymi nosicielami.

 

Prezentacja kliniczna

Badanie noworodka z żółtaczką rozpoczyna się od pełnej historii, która obejmuje historię urodzenia, historię rodziny, początek żółtaczki i testy laboratoryjne matki, które są pomocne w rozróżnieniu żółtaczki niesprzężonej i sprzężonej. Jeśli ekran noworodka jest dostępny, może dostarczyć cennych informacji.

Amerykańska Akademia Pediatrii zaleca, aby wszystkie noworodki były badane pod kątem żółtaczki i czynników ryzyka rozwoju ciężkiej hiperbilirubinemii. Bilirubina przed wypisem w strefie wysokiego ryzyka, żółtaczka obserwowana w ciągu pierwszych 24 godzin, niezgodność grup krwi, wiek ciążowy od 35 do 36 tygodni, poprzednie rodzeństwo, które otrzymało fototerapię, cephalohematoma lub znaczne siniaki, wyłączne karmienie piersią i rasa wschodnioazjatycka są głównymi czynnikami ryzyka u noworodków powyżej 35 tygodnia ciąży. Wiadomo również, że wcześniactwo zwiększa prawdopodobieństwo ciężkiej hiperbilirubinemii.

Mniejsze czynniki ryzyka obejmują wysoki poziom bilirubiny we krwi pośredniego zakresu, makrokosmiczne dziecko urodzone przez matkę z cukrzycą, czerwienicę, płeć męską i wiek matki powyżej 25 lat. Dokładne badanie noworodka powinno obejmować ogólny wygląd, badanie oka, badanie jamy brzusznej, badanie neurologiczne i wysypki skórne, a także wszelkie powiększenie wątroby, splenomegalię lub wodobrzusze.

 

Zarządzanie

Ciężka hiperbilirubinemia jest leczona fototerapią, immunoglobuliną IV lub transfuzją wymienną w celu zapobiegania ostrej encefalopatii bilirubiny i kernicterus. Dostępne są nomogramy do oceny poziomu bilirubiny, które wymagają fototerapii i transfuzji wymiennej.

Fototerapię rozpoczyna się w zależności od czynników ryzyka nomogramu i poziomu bilirubiny we krwi. Bilirubina najskuteczniej absorbuje światło w niebiesko-zielonym obszarze (460 do 490 nm) i jest fotoizomeryzowana i wydalana z żółcią lub przekształcana w lumirubinę i wydzielana z moczem. Podczas fototerapii oczy noworodka muszą być zakryte, a maksymalna powierzchnia ciała wystawiona na działanie światła.

Ponieważ większość bilirubiny jest wydalana z moczem jako lumirubina, ważne jest, aby utrzymać nawodnienie i produkcję moczu. Fototerapia nie jest zalecana w sprzężonej hiperbilirubinemii, ponieważ może powodować "zespół brązowego dziecka", który charakteryzuje się szaro-brązowym zabarwieniem skóry, surowicy i moczu. Po przerwaniu fototerapii wzrasta całkowity poziom bilirubiny we krwi, zjawisko znane jako "bilirubina odbicia". Poziom "bilirubiny odbiciowej" jest często niższy niż poziom na początku fototerapii i nie wymaga wznowienia fototerapii.

Pomimo fototerapii, immunoglobulina dożylna jest sugerowana w celu zwiększenia poziomu bilirubiny spowodowanego hemolizą izoimmunologiczną. Gdy stężenie bilirubiny mieści się w zakresie od 2 do 3 mg/dl poziomu transfuzji wymiennej, rozpoczyna się stosowanie immunoglobiny dożylnej.

 

Powikłań

Kiedy bilirubina narusza barierę krew-mózg, noworodki, u których rozwija się ciężka hiperbilirubinemia, są narażone na dysfunkcję neurologiczną wywołaną bilirubiną (BIND). Bilirubina wiąże się z globus pallidus, a także hipokampem, móżdżkiem i ciałami jądrowymi podwzgórza, powodując neurotoksyczność poprzez apoptozę i martwicę.

Powoduje to ostrą encefalopatię bilirubinową (ABE), która charakteryzuje się letargiem, hipotonią i zmniejszonym ssaniem i jest odwracalna. Kernicterus, stan trwały, może wystąpić wraz z postępem ABE. Porażenie mózgowe, drgawki, łukowate, pozowanie i odbiorczy ubytek słuchu są objawami.

 

Posocznica noworodków

Sepsa jest potencjalnie śmiertelną chorobą spowodowaną rozprzestrzenianiem się bakterii we krwi i tkankach organizmu. Wirusy, grzyby, pasożyty i bakterie mogą go powodować. Niektóre z tych czynników zakaźnych są przekazywane z matki na dziecko, podczas gdy inne są pobierane ze środowiska. Objawy sepsy, podobnie jak zapalenie opon mózgowych, są niespecyficzne i różnią się w zależności od dziecka. Zmniejszone tętno, trudności w oddychaniu, żółtaczka, trudności w karmieniu, niska lub niestabilna temperatura ciała, letarg lub silne zamieszanie są objawami infekcji.

 

Jak jest diagnozowana i leczona?

Lekarze pobierają próbki krwi i czasami sprawdzają płyn mózgowo-rdzeniowy i inne płyny ustrojowe w poszukiwaniu bakterii lub innych infekcji w celu zdiagnozowania lub wykluczenia sepsy. W większości przypadków badają sepsę i zapalenie opon mózgowych w tym samym treningu. Jeśli zostanie postawiona pozytywna diagnoza, dziecko otrzyma antybiotyki podczas pobytu w szpitalu.

 

Noworodkowe zapalenie opon mózgowych

Zapalenie opon mózgowych jest stanem zapalnym, który wpływa na błony otaczające mózg i rdzeń kręgowy. Jest to spowodowane przez wirusy, grzyby i bakterie, takie jak Listeria, GBS i E. coli. Noworodki mogą odebrać jednego z tych wirusów podczas porodu lub z otoczenia, zwłaszcza jeśli ich układ odpornościowy jest słabo rozwinięty, co czyni je bardziej wrażliwymi.

U niemowląt objawy zakażenia obejmują długotrwały płacz, drażliwość, spanie więcej niż normalnie, letarg, odmowę przyjęcia piersi lub butelki, niską lub zmienną temperaturę ciała, żółtaczkę, bladość, problemy z oddychaniem, wysypkę, wymioty lub biegunkę. Ciemiączka lub miękkie obszary u noworodków mogą wybrzuszać się w miarę pogarszania się stanu.

 

Ze względu na niedojrzały układ odpornościowy noworodki są szczególnie podatne na tę chorobę. W zależności od wieku dziecka, wieku ciążowego i lokalizacji odpowiedzialne są różne patogeny. Rozkład organizmu stwierdzony w zapaleniu opon mózgowych noworodków jest porównywalny z występującym w posocznicy noworodków. Istnieją dwa rodzaje choroby Alzheimera: wczesny początek i późny początek. Choroba objawia się w ciągu pierwszych 72 godzin życia. Wcześniaki są bardziej narażone na późny początek choroby i są zakażone odrębną kolekcją patogenów.

Stosowanie leków śródporodowych w leczeniu zakażenia paciorkowcem grupy B (GBS) znacznie zmniejszyło występowanie wczesnego zapalenia opon mózgowych. Z drugiej strony GBS nadal jest najbardziej rozpowszechnioną przyczyną zapalenia opon mózgowych i sepsy noworodków, stanowiąc ponad 40% wszystkich infekcji o wczesnym początku. Kolejną najbardziej rozpowszechnioną infekcją w tej grupie jest E. coli, która pojawiła się jako główna przyczyna sepsy o wczesnym początku i zapalenia opon mózgowych wśród noworodków o bardzo niskiej masie urodzeniowej (VLBW) (mniej niż 1500 g).

Częstość występowania cukrzycy o późnym początku jest ściśle związana z wiekiem ciążowym i masą urodzeniową w grupie o późnym początku. Gronkowce koagulacyjne ujemne i Staphylococcus aureus są tutaj najbardziej rozpowszechnionymi winowajcami, a następnie E. coli i Klebsiella.

Listeria jest kolejnym patogenem zidentyfikowanym we wczesnym zapaleniu opon mózgowych, a zasięg leków powinien również wziąć to pod uwagę. Choroba o późnym początku powinna obejmować dodatkowe szpitalne patogeny, szczególnie te obserwowane na oddziałach intensywnej terapii noworodków, takie jak Pseudomonas aeruginosa i oporny na metycylinę Staphylococcus aureus.

Należy zbadać infekcje wirusowe, takie jak zakażenie wirusem opryszczki pospolitej (HSV) i enterowirusem. W przypadku kompleksowej historii matki wykazującej zakażenie HSV zdecydowanie zaleca się leczenie przeciwwirusowe. 

 

Rozpoznanie noworodkowego zapalenia opon mózgowych

Każde niemowlę 28 dni lub młodsze, które ma gorączkę (100.4 F) powinno dostać septyczny zabieg. Pełna morfologia krwi (CBC) z dylogią, posiew krwi, cewnikowany mocz z hodowlą, radiogram klatki piersiowej i nakłucie lędźwiowe są włączone. Zamówienia na nakłucie lędźwiowe powinny obejmować liczbę komórek, glukozę, białko, barwienie Grama, hodowlę oraz, jeśli podejrzewa się badanie reakcji łańcuchowej polimerazy HSV (PCR), badanie reakcji łańcuchowej polimerazy HSV (PCR).

Do postawienia tej diagnozy wymagane jest nakłucie lędźwiowe z liczbą komórek, białkiem, barwieniem gramów i hodowlą. Kultura CSF nadal pozostaje złotym standardem. Liczba WBC w płynie mózgowo-rdzeniowym dla bakteryjnego zapalenia opon mózgowych zazwyczaj wynosi od 200 do 100 000 na ml i od 25 do 1000 na ml w przypadku wirusowego zapalenia opon mózgowych.

W tej różnicy choroba bakteryjna może mieć od 80 do 100 procent neutrofili, podczas gdy choroba wirusowa może mieć mniej niż 50 procent neutrofili. Według niektórych źródeł liczba komórek w CSF może być niedokładna. Zazwyczaj każda liczba WBC powyżej 20 na ml powinna być powodem do niepokoju; jednak niektóre badania pokazują, że zapalenie opon mózgowych może istnieć nawet przy normalnym poziomie WBC. 

W przyszłości PCR może być bardziej czułą i w czasie rzeczywistym metodą diagnozowania zapalenia opon mózgowych. W porównaniu z hodowlą, technika PCR w czasie rzeczywistym do wykrywania różnych zakażeń, w tym Streptococcus pneumonia, E. coli, GBS, S. aureus i L. monocytogenes, wykazała większy wskaźnik wykrywalności (72 w porównaniu z 48%). PCR wykrył infekcje, których hodowle nie zidentyfikowały nawet po rozpoczęciu antybiotyków (58 w porównaniu z 29%). Konieczne są dalsze badania, zanim PCR będzie mógł być szeroko stosowany.

Białko C-reaktywne (CRP) i prokalcytonina to dwa kolejne testy stosowane do diagnozowania SBI u niemowląt. Badania CRP w diagnostyce były zachęcające, ale jego stosowanie jest ograniczone, ponieważ synteza trwa od 8 do 10 godzin, dlatego jego czułość jest różna. Prokalcytonina wydaje się być obiecująca, ponieważ wzrasta w ciągu 2 godzin po zakażeniu. Pobrany po pierwszych godzinach życia ma wysoką czułość (92,6%) i swoistość (97,5%).

 

Zarządzanie

Zapalenie opon mózgowych u noworodków ma wysoką zachorowalność i śmiertelność, dlatego leczenie jest energiczne. Niemowlęta powinny być hospitalizowane, a wysiewy powinny być wykonywane co 72 godziny, aż do uzyskania negatywnego wyniku. Antybiotyki o szerokim zakresie działania należy rozpocząć tak szybko, jak to możliwe. Toksyczni pacjenci mogą wymagać leczenia na oddziale intensywnej terapii pediatrycznej.

Ampicylina i gentamycyna lub cefotaksym są opcjami antybiotykowymi dla noworodków zapalenie opon mózgowych. Ampicylina 150 mg/kg mc. na dobę dzieli się co 8 godzin dla noworodków w wieku poniżej 8 dni, dodając gentamycynę 4 mg/kg mc. na dobę lub cefotaksym 100 do 150 mg/kg mc. na dobę podzielony co 8 do 12 godzin.

Antybiotyki są takie same od 8 do 28 dnia życia, chociaż dawka jest nieco zmieniona. Dawka ampicyliny wynosi 200 mg/kg mc./dobę co 6 do 8 godzin, dodając równoważną dawkę gentamycyny lub cefotaksymu, która wynosi 150 do 200 mg/kg mc./dobę podzieloną co 6 do 8 godzin.

Jeśli masz wysoki poziom obaw o HSV, zdecydowanie zaleca się rozpoczęcie acyklowiru. Dawka dobowa wynosi 60 mg/kg mc., dzielona co 8 godzin, co daje łącznie 20 mg/kg mc. każdej dawki. Napady padaczkowe, zmiany skórne i nieprawidłowe testy czynnościowe wątroby to tylko niektóre z objawów, które to powodują.

 

Przemijający tachypnea noworodka (TTN)

TTN (przemijający tachypnea noworodka) jest nieszkodliwym, samoograniczającym się zespołem, który może wystąpić u noworodków w każdym wieku ciążowym, natychmiast po urodzeniu. Jest to spowodowane opóźnieniem w usuwaniu płynu płucnego płodu po porodzie, co powoduje nieefektywną wymianę gazową, dyskomfort oddechowy i przyspieszony oddech. Często stanowi poważny dylemat diagnostyczny w leczeniu noworodków z niewydolnością oddechową w przedszkolu.

Czas trwania niewydolności oddechowej jest najważniejszym czynnikiem przy diagnozie TTN. Jeśli ból zniknie w ciągu pierwszych kilku godzin porodu, określa się go jako "opóźnione przejście". Sześć godzin to sztuczny próg między "opóźnionym przejściem" a TTN, ponieważ w tym czasie niemowlę może mieć trudności z karmieniem i wymagać dodatkowych interwencji. TTN jest zazwyczaj diagnozą wykluczającą, dlatego każdy tachypnea trwający dłużej niż 6 godzin wymaga pracy, aby wykluczyć inne przyczyny niewydolności oddechowej. 

Biorąc pod uwagę, że TTN jest stanem samoograniczającym się, opieka wspomagająca jest podstawą leczenia.

• Zasada 2 godzin: Jeśli stan zdrowia noworodka nie poprawił się lub pogorszył dwie godziny po rozpoczęciu niewydolności oddechowej lub jeśli potrzebne FiO2 jest większe niż 0,4 lub prześwietlenie klatki piersiowej jest nieprawidłowe, należy rozważyć przeniesienie niemowlęcia do ośrodka o lepszym poziomie opieki neonatologicznej.
• Rutynowa opieka NICU powinna obejmować ciągłe monitorowanie serca, utrzymywanie neutralnego środowiska temperaturowego, uzyskiwanie dostępu dożylnego (IV), wykonywanie testów poziomu glukozy we krwi i monitorowanie sepsy.

 

Oddechowy

• Jeśli pulsoksymetria lub ABG wskazują na hipoksemię, może być konieczna suplementacja tlenu.
• Chociaż kaptur tlenowy jest preferowanym pierwszym podejściem, można również zastosować kaniule nosowe i CPAP.
• Stężenie należy dostosować, aby utrzymać nasycenie tlenem w niskich 90-ach.
• Intubacja dotchawicza i konieczność pomocy ECMO są rzadkie, chociaż zawsze należy je rozważyć u pacjentów z pogarszającym się stanem oddechowym.
• Należy powtórzyć analizę parametrów krytycznych krwi tętniczej (ABG) i monitorować pulsoksymetrię do czasu ustąpienia objawów niewydolności oddechowej.

 

Odżywianie

• Stopień opieki żywieniowej niezbędnej u noworodków jest zwykle określany przez ich stan oddechowy.
• Tachypnea ponad 80 oddechów na minutę, wraz z powiązaną zwiększoną pracą oddechową, sprawia, że przyjmowanie posiłków doustnych jest niebezpieczne dla noworodka.
• Te noworodki powinny być utrzymywane na zerze w przeliczeniu na doustnie (NPO), a płyny dożylne (IV) zaczynają się od 60 do 80 ml na kg dziennie.
• Jeśli niewydolność oddechowa ustępuje, diagnoza zostaje potwierdzona, a częstość oddechów jest mniejsza niż 80 oddechów na minutę, można rozpocząć karmienie dojelitowe.
• Karmienie dojelitowe należy zawsze rozpoczynać ostrożnie, ze stopniowym wzrostem objętości paszy, aż do całkowitego ustąpienia tachypnei.

 

Zakaźny

• Ponieważ TTN może być trudny do odróżnienia od wczesnej sepsy noworodków i zapalenia płuc, należy zawsze badać empiryczne leczenie antybiotykami ampicyliną i gentamycyną.

 

Leki

• W randomizowanych kontrolowanych badaniach porównujących skuteczność furosemidu lub racemicznej epinefryny w TTN nie stwierdzono istotnej różnicy w czasie trwania przyspieszonego oddechu lub długości pobytu w szpitalu w porównaniu z grupą kontrolną.
• Wykazano, że salbutamol (wziewny beta2-agonista) skraca czas trwania objawów i pobyt w szpitalu; Potrzebne są jednak dalsze badania oparte na dowodach, aby ustalić jego skuteczność i bezpieczeństwo.

 

Zakażenie noworodka

Zakażenia noworodków to infekcje, które występują u noworodka (noworodka) podczas rozwoju prenatalnego lub pierwszych czterech tygodni życia (okres noworodkowy). Infekcje noworodków można nabyć przez transmisję z matki na dziecko, w kanale rodnym podczas porodu lub po urodzeniu. Niektóre infekcje noworodków pojawiają się natychmiast po urodzeniu, podczas gdy inne mogą pojawić się w późniejszym życiu. Niektóre choroby prenatalne, takie jak HIV, wirusowe zapalenie wątroby typu B i malaria, objawiają się dopiero w późniejszym okresie życia.

Noworodki wcześniaków lub noworodków o niskiej masie urodzeniowej są narażone na zwiększone ryzyko zakażenia. Zespół niewydolności oddechowej niemowląt jest zaburzeniem, które często dotyka wcześniaków i może mieć długotrwałe szkodliwe reperkusje; Może również wystąpić w wyniku infekcji. W niektórych przypadkach zaburzenia układu oddechowego noworodków mogą predysponować do kolejnych infekcji dróg oddechowych i reakcji zapalnych związanych z chorobą płuc.

Antybiotyki mogą być przydatne w infekcjach noworodków, zwłaszcza jeśli zarazek zostanie wkrótce wykryty. Wykrywanie patogenów znacznie wzrosło wraz z ulepszaniem technologii, a nie polegało przede wszystkim na procedurach hodowli; Niemniej jednak redukcja śmiertelności noworodków nie nadąża za tempem, pozostając 20 do 50 procent.

Podczas gdy wcześniaki są bardziej zagrożone, każdy noworodek może zostać zarażony. Przedwczesne pęknięcie błon (pęknięcie worka owodniowego) może być również związane z zakażeniem noworodka, zwiększając ryzyko sepsy noworodków poprzez umożliwienie zarazkom przedostania się do macicy przed urodzeniem dziecka. Infekcja noworodków może być denerwująca dla rodzin i wymaga wspólnego wysiłku ze strony specjalistów, aby sobie z nią poradzić. Trwają badania mające na celu poprawę terapii zakażeń i profilaktycznego leczenia matki w celu uniknięcia infekcji u dzieci.

Znaki, których należy szukać

Wiele chorób ma identyczne objawy. Jeśli nowo narodzone niemowlę wykazuje którekolwiek z następujących objawów zakażenia, należy skontaktować się z lekarzem dziecka lub natychmiast zwrócić się o pomoc lekarską:

• Złe karmienie
• Trudności w oddychaniu
• Apatia
• Obniżona lub podwyższona temperatura
• Nietypowa wysypka skórna lub zmiana koloru skóry
• Uporczywy płacz
• Niezwykła drażliwość

Znacząca zmiana w zachowaniu dziecka, taka jak drzemka przez cały czas lub w ogóle nie spanie, może być również wskazówką, że coś jest nie tak. Objawy te są szczególnie niepokojące, jeśli dziecko ma mniej niż dwa miesiące. Jeśli podejrzewasz problem, jak najszybciej zbadaj swoje dziecko u lekarza.

 

Choroba paciorkowcowa grupy B (GBS)

Paciorkowce grupy B są powszechną bakterią, która może powodować wiele chorób u niemowląt. Posocznica, zapalenie płuc i zapalenie opon mózgowych należą do najbardziej rozpowszechnionych. Wiele kobiet w ciąży nosi te zarazki w odbytnicy lub pochwie, gdzie mogą łatwo przenosić się na niemowlę, jeśli matka nie była leczona antybiotykami.

Dzieci z GBS często wykazują objawy infekcji w pierwszym tygodniu porodu, jednak u innych objawy rozwijają się tygodnie lub miesiące później. Objawy mogą obejmować trudności w oddychaniu lub jedzeniu, wysoką temperaturę, apatię lub nadmierne zepsucie, w zależności od choroby (na przykład zapalenie płuc lub sepsa).

• Jak jest diagnozowana i leczona?

Lekarze używają badań krwi i hodowli krwi, moczu i, jeśli to konieczne, płynu mózgowo-rdzeniowego do polowania na bakterie w celu zdiagnozowania GBS. Aby pobrać próbkę krwi, lekarze używają igieł i igły kręgosłupa do wykonania nakłucia lędźwiowego w celu pobrania płynu mózgowo-rdzeniowego. Cewnik umieszczony w cewce moczowej jest często używany do pobierania moczu. Antybiotyki są stosowane w leczeniu zakażeń GBS, a także w ostrożnej opiece i obserwacji w szpitalu.

 

Listerioza

Zakażenie bakterią Listeria monocytogenes może powodować zapalenie płuc, sepsę i zapalenie opon mózgowych u niemowląt. Większość osób jest narażona na zarazki poprzez skażoną żywność, ponieważ bakterie są obfite w glebie i wodzie i mogą skończyć się na owocach i warzywach, a także produktach zwierzęcych, takich jak mięso i produkty mleczne. Żywność, która nie została odpowiednio umyta, pasteryzowana lub ugotowana, może powodować listeriozę.

Jeśli kobieta ma listeriozę w czasie ciąży, jej dzieci mogą być narażone na mikroorganizmy. Listerioza może powodować przedwczesny poród, a nawet poród martwego dziecka w ekstremalnych sytuacjach. Dzieci urodzone z listeriozą mogą wykazywać objawy choroby podobne do tych obserwowanych u pacjentów z GBS.

 

Zakażenie E. coli 

Escherichia coli (E. coli) jest kolejnym patogenem bakteryjnym, który może powodować infekcje dróg moczowych, sepsę, zapalenie opon mózgowych i zapalenie płuc u noworodków. Każdy zawiera E. coli, a noworodki mogą zarazić się po porodzie, gdy przechodzą przez kanał rodny lub przez kontakt z zarazkami w szpitalu lub w domu. Większość noworodków, u których zachoruje z powodu zakażenia E. coli, ma bardzo słaby układ odpornościowy, co czyni je szczególnie podatnymi na infekcje.

Objawy, podobnie jak w przypadku innych infekcji bakteryjnych, będą się różnić w zależności od rodzaju infekcji wywołanej przez E. coli, chociaż gorączka, niezwykłe zamieszanie, apatia lub brak zainteresowania jedzeniem są częste. Lekarze identyfikują zakażenie E. coli przez hodowlę krwi, moczu lub płynu mózgowo-rdzeniowego i leczą je antybiotykami.

 

Konkluzja 

Regularne kontrole prenatalne, zrównoważona dieta, suplementy żelaza i kwasu foliowego oraz unikanie ciąż mnogich to niektóre kroki, które mogą pomóc w zapobieganiu przedwczesnemu rozrodczości. Niedotlenienie płodu jest spowodowane przez którąkolwiek z okoliczności, które powodują niedotlenienie matki podczas ciąży. 

Podstawą zwalczania dysfunkcji oddechowych jest właściwa opieka prenatalna i unikanie środków odurzających przez cały okres ciąży. Położnicy odgrywają istotną rolę w zmniejszaniu traumy porodowej, która jest doskonałym przykładem chorób noworodkowych.

Właściwe leczenie prenatalne w celu zdiagnozowania jakiejkolwiek wady położniczej znacznie minimalizuje stres porodowy. W przypadku wad wrodzonych, poradnictwo genetyczne i wczesna aborcja w przypadkach rażącej aberracji wrodzonej są kluczowymi czynnikami, którymi mogą zająć się położnicy. Położnicy mogą pomóc zmniejszyć infekcje noworodków, zajmując się nieprawidłowym wydzieliną z pochwy w okresie prenatalnym. Podczas porodu należy unikać brudnych opatrunków.

Niezbędna jest również właściwa immunizacja matki, a także poradnictwo w zakresie transmisji HIV. Odpowiednie grupy krwi Rh i ABO w okresie prenatalnym, a także właściwa opieka w momencie urodzenia, mogą pomóc w zapobieganiu zaburzeniom hemolitycznym u niemowląt.